To Bóg udziela nam siły

“Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia” - Flp 4,13 (UBG)

Co rusz spotkamy ludzi, których trudno zadowolić. Zwykle tacy osobnicy nie są zadowoleni z siebie, ani też z czegokolwiek lub z kogokolwiek innego. Tego rodzaju doświadczenia wywołują bezpodstawną obawę, że Boga również trudno zadowolić. Jego oczekiwania są wygórowane, a Jego standard nie ma sobie równych. Jest doskonały, niezachwiany i nigdy nie zawodzi. Jak człowiek mógłby zadowolić Boga? Jest tylko jedna droga. Droga łaski.

Czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się, jak trudno podobać się Bogu? Nasze przypuszczenia, że Bóg nie jest z nas zadowolony, także Jego napełniają smutkiem. Jezus nauczał i uosabiał coś przeciwnego. Jego Ojciec z wielką miłością wyraźnie stwierdził: „To jest mój ukochany Syn, którego sobie upodobałem” - 2P 1,17 (SŻ). Co za niesamowita afirmacja. Jezus nam pokazuje, jak można mieć pewność, że Bóg ma upodobanie w Swojej rodzinie.

Niewzruszona świadomość, że Bóg jest z nas zadowolony, pozwala nam żyć z poczuciem wolności i odwagi. W Biblii czytamy takie oto świadectwo o człowieku podobnym do nas: „Przez wiarę Henoch otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu” - Hbr 11,5 (za ang.). Czy chcemy podobać się Bogu tak jak Enoch?

Możemy! Wiele tekstów biblijnych potwierdza, że autentyczna wiara i posłuszeństwo podoba się Bogu – Hbr 11,6. Posłuszeństwo podoba się Bogu - 1J 3,22-23. Czynienie dobra i ofiarność podoba się Bogu - Hbr 13,16.

Podobanie się Bogu wymaga pełnego zaufania i wiele miłości. Oto sekret, skąd możemy mieć siłę, by się Bogu podobać: „A Bóg pokoju… niech was wyposaży we wszystko, co jest przydatne do spełnienia Jego woli, czyniąc w nas to, co jest miłe w Jego oczach, przez Jezusa Chrystusa” - Hbr 13,20 (za ang.). To, co jest miłe w Jego oczach! To, co Mu się podoba. Taka jest zdumiewająca prawda o Bożym sercu, o Jego naturze i łasce.

Nasz kochający Ojciec uzdalnia nas do tego, czego normalnie nie moglibyśmy zrobić. Zastanówmy się nad tym. Bóg wyposaża nas we wszystko, czego od nas oczekuje. „Abyście postępowali w sposób godny Pana i we wszystkim podobali się Jemu, przynosząc owoc wszelkich dobrych uczynków i wzrastając w poznaniu Boga” - Kol 1,10 (Biblia Poznańska). Bóg generuje w nas to, co się Jemu podoba.

Dzięki wsparciu Jezusa i mocy Ducha Świętego możemy robić to, o co prosi Bóg. Nasz Wszechmogący Ojciec pozwala nam osiągać to, czego nie potrafimy o własnych siłach. Możemy wraz z Pawłem śmiało stwierdzić: „Wszystko mogę w Tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie” - Flp 4,13 (BW).

Moją modlitwą jest, abyśmy oddali Bogu to, co mamy najlepsze, i zaufali Mu co do reszty.

Puste serca

Puste serca tworzą puste życie.

„Abyście zostali napełnieni całą pełnią Boga” – czyt. Ef 3,19

Życie może i powinno być radosne. Ale życie szybko wypełnia się rutyną i obowiązkami. Pamiętasz, kiedy życie było ekscytujące, radosne i pełne oczekiwań? Pamiętasz Boże Narodzenie w latach swego dzieciństwa, pierwszy dzień szkoły, prawo jazdy czy pierwszą miłość?

Ale życie codzienne nie zawsze tak wygląda, choć w Chrystusie życie może takie właśnie być. Stopniowo, krok za krokiem sprawy dnia codziennego odzierają życie z tajemnic i cudów. W szkole zadają nam pracę domową; życie zawodowe wymaga jeszcze większego wysiłku. Randki bywają się skomplikowane, a nawet nietrafione. Życie małżeńskie staje się czasem bardzo zawiłe. Jazda samochodem wymaga paliwa, ubezpieczenia, napraw i odpowiedzialności. Zakochanie kończy się ostatecznie opłacaniem czynszu lub kredytu hipotecznego i rachunków.

Spontaniczność szybko ulega rutynie, która staje się powtarzalna, a my brniemy przez życie, czując niepokojącą pustkę. A coś w głębi duszy nam mówi, że życie to coś więcej. To doświadczenie nie wynika z tego, co wkładamy w swoje życie, ale z tego, czego w życiu się pozbawiamy.

Życie bez Jezusa w jego centrum nigdy nie będzie takie, za jakim tęsknimy. Absolutnie nic nie może zająć miejsca Boga ani wypełnić pustki, jaką pozostawia Jego nieobecność. Stwierdzamy, że pustka, ta pustka, którą czujemy w swojej duszy, sięga głęboko. Pustki nie da się zamaskować, ani wypełnić jej rzeczami. Nie da się jej zignorować krzątaniną ani wyciszyć hałasem.

Francis Schaeffer, wybitny teolog i filozof chrześcijański, napisał: „Człowiek ma w życiu cel. Ty i ja zostaliśmy stworzeni, aby pozostawać w relacji z Bogiem. Kiedy człowiek zapomina o swoim celu, zapomina, kim jest i co oznacza życie”. Życie nie funkcjonuje jak należy, kiedy zapominamy, kim jesteśmy i co życie oznacza. Życie nie może być takie, jakie być powinno, kiedy pozostawiamy Boga na marginesie lub całkowicie Go odrzucamy.

Tylko Bóg nadaje sens wszystkiemu w naszym życiu. Jezus powiedział: „Ja przyszedłem, aby [moje owce] miały życie i aby miały je w obfitości” - J 10,10 (UBG). Bóg sprawia, że to co mamy czy robimy, jest wystarczające i satysfakcjonujące. Bóg wzbogaca przyjaźnie i relacje. Bóg sprawia, że ​​to, kim jesteśmy, ma znaczenie i daje poczucie satysfakcji. I Bóg sprawia, że ​​to, czym możemy się stać, jest wspanialsze, niż możemy się spodziewać.

Bóg przebacza naszą przeszłość, a przyszłość wypełnia nadzieją. Nasze dzisiaj wypełnia satysfakcją, a jutro nowymi możliwościami. Uwielbiam obietnicę zawartą w tym wersecie: „Gdyż ja znam myśli, które mam o was, mówi PAN: myśli o pokoju, a nie o utrapieniu, aby zapewnić wam przyszłość i nadzieję” - Jr 29,11 (za ang.). Przytulmy swoją przyszłość. Trzymajmy się mocno nadziei.

Narracja biblijna zaczyna się od słów: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami” - Rdz 1,1-2 (UBG). Nasze życie jest mroczne, dopóki nie zaprosimy Jezusa, aby wszedł i je rozjaśnił. Jezus wnosi pełnię w nasze życie. Jezus przynosi światło i jasność tam, gdzie była ciemność i zamęt.

Nasz łaskawy Bóg czeka na nasze zaproszenie, aby uczynić to dzisiaj. I będzie to potwierdzał każdego następnego dnia. Apostoł Paweł tak opisał wypełnianie otchłani pustego serca i życia: „Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach przez wiarę, abyście mogli… poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali napełnieni całą pełnią Boga” – czyt. Ef 3,14-19 (za ang.). Bez Jezusa nasze życie nie jest życiem, nawet przez chwilę.

Moją modlitwą dzisiaj jest, abyśmy każdego dnia robili miejsce dla Jezusa w swoim życiu.

Podobanie się Bogu

„Niech sprawia w was to, co jest Mu miłe, przez Jezusa Chrystusa” – Hbr 13,21

Co rusz spotkamy ludzi, których trudno zadowolić. Zwykle tacy osobnicy nie są zadowoleni z siebie, ani też z czegokolwiek lub z kogokolwiek innego. Tego rodzaju doświadczenia wywołują bezpodstawną obawę, że Boga również trudno zadowolić. Jego oczekiwania są wygórowane, a Jego standard nie ma sobie równych. Jest doskonały, niezachwiany i nigdy nie zawodzi. Jak człowiek mógłby zadowolić Boga?

Przypominam sobie moje godne ubolewania „ojcowskie kazanie”, gdy nasz syn przyniósł kiedyś z liceum świadectwo. Uznałem, że nie przykłada się wystarczająco do nauki i mu to wygarnąłem. Po zastanowieniu stwierdziłem, że nasza interakcja była raczej surowym monologiem z mojej strony niż wzajemną dyskusją na temat mojego zatroskania. Dla dobra jego i przyszłości uważałem, że nie powinien „obniżać poprzeczki”. Zdałem sobie jednak sprawę, że byłem bardziej natarczywy, niż zamierzałem. Owszem, jego oceny się liczyły, ale nie aż tak bardzo, jak mój syn dla mnie.

Gdy nieco później zajrzałem do jego pokoju, wciąż tam był. Serce mi pękło, kiedy od niego usłyszałem: „Tato, nie jesteś zadowolony z niczego, co robię,”. W tej chwili jego ból stał się moim bólem. Usiadłem obok niego na łóżku i zapewniłem go, że moje przesadne niezadowolenie z jego ocen nie przekreśla mojej miłości i szacunku do niego. Nie wiem, czy tego dnia się czegoś nauczył, ale ja na pewno tak!

Czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się, jak trudno podobać się Bogu? Nasze przypuszczenia, że Bóg nie jest z nas zadowolony, także Jego napełniają smutkiem. Jezus nauczał i uosabiał coś przeciwnego. Jego Ojciec z wielką miłością wyraźnie stwierdził: „To jest mój ukochany Syn, którego sobie upodobałem” - 2P 1,17 (SŻ). „Jestem z Niego w pełni zadowolony!” Co za niesamowita afirmacja. Jezus daje nam podstawę, by mieć pewność, że Bóg ma upodobanie w Swojej rodzinie.

Świadomość, że Bóg jest z nas zadowolony, daje nam trudną do wytłumaczenia wolność, a także śmiałość, by żyć z odwagą i przekonaniem. Oczywiście Jezus podobał się Bogu. Był Synem Bożym. Ale co z tobą i ze mną? Codziennie zmagamy się z ludzką naturą, naszą własną i bliźnich.

Biblia odnotowuje jakże niezwykłą opinię o człowieku podobnym do nas: „Przez wiarę Henoch otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu” - Hbr 11,5 (za ang.). Jeśli Henoch potrafił zadowolić Boga, to dlaczego nie my? Autentyczna wiara podoba się Bogu – czyt. Hbr 11,6. Szczere posłuszeństwo podoba się Bogu - 1J 3,22-23. Uczciwe życie podoba się Bogu - Kol 1,10. Czynienie dobra i ofiarność podoba się Bogu - Hbr 13,16. To tylko próbka, ale niepodważalna.

Bóg nie oczekuje, żebyśmy wykazywali się doskonałymi osiągnięciami. Oczekuje pełnego zaufania i posłuszeństwa. I nie jesteśmy tu zdani na własne siły. On jest gotów nas wesprzeć: „A Bóg pokoju… niech was wyposaży we wszystko, co jest przydatne do spełnienia Jego woli, czyniąc w nas to, co jest miłe w Jego oczach, przez Jezusa Chrystusa” - Hbr 13,20 (za ang.). Przeczytaj to na głos i stań mocno na tej prawdzie.

Nasz kochający Ojciec uzdalnia nas do tego, czego normalnie nie moglibyśmy zrobić. Zastanówmy się nad tym. Bóg wyposaża nas we wszystko, czego od nas oczekuje. I generuje w nas to, co się Jemu podoba. „Abyście postępowali w sposób godny Pana i we wszystkim podobali się Jemu, przynosząc owoc wszelkich dobrych uczynków i wzrastając w poznaniu Boga” - Kol 1,10 (Biblia Poznańska).

Dzięki Jezusowi i mocy Ducha Świętego możemy robić to, o co prosi Bóg. Nasz Wszechmogący Ojciec pozwala nam osiągać to, czego nie potrafimy o własnych siłach. Możemy śmiało stwierdzić: „Wszystko mogę w Tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie” - Flp 4,13 (BW).

Moją modlitwą jest, abyśmy oddali Bogu to, co mamy najlepsze, i zaufali Mu co do reszty.